Γιώργος Πατούλης, κατάθεση ψυχής για τα παιδικά του χρόνια. Μια Παιδική Ιστορία Αντοχής και Ελπίδας

Ο Γιώργος Πατούλης κάνει κατάθεση ψυχής για τα παιδικά του χρόνια. Μια Παιδική Ιστορία Αντοχής και Ελπίδας
Ρεπορτάζ: [Κωνσταντίνα Νούσια, Μαία]

Μια λιγότερο γνωστή πτυχή της ζωής του Γιώργου Πατούλη, του ιατρού και πολιτικού με πολυετή παρουσία στα κοινά, αποκαλύπτει μια συγκινητική αφήγηση παιδικών χρόνων – μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη, γεμάτη δυσκολίες αλλά και πείσμα για επιτυχία.

Τα Πρώτα Χρόνια – Σκιά και Σιωπή

Γεννημένος σε μια εποχή κοινωνικών και οικογενειακών μετασχηματισμών, ο Γιώργος Πατούλης πέρασε τέσσερα χρόνια της παιδικής του ηλικίας μακριά από τη μητέρα του. Ο πατέρας του, έχοντας αναλάβει την κηδεμονία του, τον τοποθέτησε με τον αδερφό του σε ίδρυμα κλειστού τύπου – ορφανοτροφείο, μια επιλογή που σφράγισε την ψυχοσύνθεσή του από πολύ νωρίς.

Η ζωή στο ίδρυμα δεν ήταν εύκολη. Οι μέρες κυλούσαν μέσα σε αυστηρά πλαίσια, χωρίς την τρυφερότητα μιας οικογένειας. Κι όμως, αυτή η δύσκολη συνθήκη αποτέλεσε το πρώτο «σχολείο ζωής», οπλίζοντάς τον με ανθεκτικότητα και εσωτερική δύναμη.

Η Επιστροφή – Μια Αγκαλιά που Άργησε, Αλλά Ήρθε

Σε ηλικία 7,5 ετών, ήρθε η στιγμή της επιστροφής: η μητέρα του τον πήρε κοντά της, και η ζωή του πήρε άλλη τροπή. Η επανένωση αυτή δεν θεράπευσε απλώς τις πληγές των πρώτων χρόνων – του έδωσε σκοπό.

Η ενσυναίσθηση που τον διακρίνει ως πολιτικό και η επιμονή του στη δημιουργία δομών υποστήριξης για τους ευάλωτους συμπολίτες του, έχουν ρίζες βαθιές – ρίζες που φτάνουν πίσω στην εποχή που ο ίδιος ήταν ευάλωτος.

Όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά, μιλούν για έναν άνθρωπο τρυφερό. Για έναν πολιτικό « με αποφασιστικότητα και ευαισθησία». Και σε αυτόν τον συνδυασμό ίσως να οφείλεται και η πολυετής απήχησή του στο πολιτικό προσκήνιο.

Το περιστατικό αυτό, που για πολλά χρόνια παρέμενε άγνωστο στο ευρύ κοινό, αποκαλύπτει μια πλευρά ιδιαίτερης ανθρώπινης ανθεκτικότητας. Η ιστορία του Γιώργου Πατούλη θυμίζει πως πίσω από τους τίτλους και τις θέσεις υπάρχουν προσωπικές πορείες που εξηγούν τη δημόσια δράση. Κάποιες πληγές δεν κλείνουν ποτέ εντελώς – αλλά γίνονται φάροι που φωτίζουν δρόμους και για άλλους.

Ίσως τελικά, η πραγματική δύναμη να μην βρίσκεται στο να μην πέφτεις, αλλά στο να σηκώνεσαι. Και να δίνεις το χέρι σε όσους παλεύουν ακόμη να σηκωθούν…

Aκούστε όλη την συνέντευξη στο κανάλι μας στο YouTube

EimaiMaia Podcast Ep. 2: Με τον Γιώργο Πατούλη

Γραφτείτε για περισσότερα PODCAST.